Hai dúbidas acerca de se o campión nace ou se fai. Ao futbolista mellor dotado cualifícaselle de talento. Un segundo é a loita constante que separa aos pilotos de Fórmula 1 e Motociclismo do podio do resto de competidores. Aínda que o adestramento é fundamental, os avances tecnolóxicos e informáticos contribuíron co seu pequeno granito de area en mellorar os resultados.
Nada teñen que ver as raquetas de tenis que manexaba Manolo Santana pioneiro en España deste deporte nos sesenta coas que remata actualmente o portentoso Rafael Nadal. A súa ferramenta é indispensable para sorprender, para chegar á bóla e conseguir efectos. A nanotecnoloxía de fibra de carbono foi un apoio para conseguir maior lixeireza e robustez. Con internet, mesmo, van aparecendo raquetas conectadas capaces de rexistrar en tempo real os movementos do tenista para puír defectos. É o caso de Babolat Play Aeropro Drive, que ten uns sensores que transmiten datos, algo similar á solución de Zepp.
Materiais máis lixeiros
A enxeñería e a investigación científica ha feito panca noutros deportes para tentar ofrecer mellores resultados aos deportistas. As máquinas creadas por Giovanni Pinarello permitiron espremer o talento de Miguel Indurain en catro dos seus cinco Tours. Extraordinaria foi a Espada, aquela futurista bicicleta coa que o ciclista navarro conseguiu o récord da hora. Un prodixio da innovación en novos materiais e técnicas de aerodinámica. Pesaba 7.2 quilos e estaba fabricada nunha soa peza. Vinte anos despois, son os potenciómetros os que dominan o pelotón nas competicións.
De forma autómata, estrelas como Chris Froome deixaron de mirar aos seus rivais para centrar a súa atención nun computador a bordo que rexistra pulsacións, velocidade, altitude e watts por pedalada. Na procura da perfección calquera mínimo detalle pode decantar a balanza. Afeitos aos cascos en forma de pico que se utilizan nas contrarreloxo, o equipo Sky foi pioneiro no uso dun casco con forma de pinga de auga, baseándose en estudos que demostran que este novo deseño é o que mellor penetra no aire.
Para adestrar
Aínda que moito se discutiu sobre a implantación da tecnoloxía no deporte rei, os futbolistas tamén aproveitan as vantaxes que as innovacións xeran. O diario ABC desvelaba en 2007 que o emblema madridista Raúl transformara o seu dormitorio nunha cámara de hipoxia, co obxectivo de simular unha estancia en altura e mellorar así a súa resistencia. A técnica denominada LHTL («living high training low», vivir arriba e adestrarse abaixo) persegue aumentar o rendemento físico sen depender dun emprazamento natural moi peculiar, onde o exercicio só pode realizarse durante curtos espazos de tempo.
Moitos deportistas utilizaron técnicas similares para mellorar as súas marcas e cada vez máis se utiliza para superar lesións. Precisamente, o Real Madrid de fútbol introduciu a tecnoloxía nos adestramentos. Un sistema de GPS en tempo real segue os movementos, ritmo cardíaco e velocidade dos xogadores. Os parámetros recolleitos aprovéitanse para planear sesións con obxectivos concretos.
O reto de fabricar deportistas de elite tamén ten a súa pequena achega a creación de traxes específicos e persoais para a figura de cada eles. Aí é onde entra a informática e a experimentación con materiais distintos dos tecidos habituais. Se non que llo pregunten ao nadador americano Michael Phelps, que levou a casa oito medallas de ouro nos Xogos Olímpicos de Beijing. «Dopaxe tecnolóxica» chamárono entón. Deseñado coa colaboración da NASA e a empresa de dinámicas de fluídos Ansys, a firma Speedo creou un traxe biométrico deseñado con características hidrodinámicas baseadas en pel de quenlla. Un impulso ás súas marcas.
Monitoraxe do rendemento
Ata en deportes de corte clásico como a hípica, a alta tecnoloxía vai facéndose cada vez máis patente. No Hipódromo da Zarzuela, o Equipo 38 iniciou tempo atrás un proxecto pioneiro sustentado no sistema PEVIC: un programa que recolle en tempo real as distintas variables de adestramento (distancia, tempo, velocidade e pulsacións) que rexistran os cabalos cada vez que saen á pista.
Fronte á técnica aparecen os sensores como mecanismos para rexistrar todo tipo de información durante a práctica do deporte e conseguir así sacarlle partido ao corpo humano. Moitos clubs deportivos utilizan nos adestramentos camisetas con pulsómetros para capturar diferentes estados físicos. Para logo traballar sobre eles, enténdese. Recentemente, unha «startup» española deseño Gow, unha camiseta especial que alberga dous sensores específicos para fins deportivos.
O impulso dalgúns fabricantes de tecnoloxía de consumo levou a tentar levar ao mercado «gadgets» pensados para a monitoraxe da actividade física (presentes xa como principal atractivo nos chamados dispositivos vestibles), así como pequenos aparellos como o de Zepp que recolle os movementos dun golfista ou tenista para mellorar o seu rendemento.
Que Marc Márquez é un mozo valente non cabe dúbida. Que arrisca cada curva a 45 graos, tampocos. Pero si é de recibo pensar que parte da vantaxe dalgúns pilotos débese á máquina utilizada. É posible que o mozo catalán de Repsol Fonda fose case igual de rápido subido a unha moto doutra escuadra dos chamadas «satélites». Pero non se pode obviar que rascar dúas décimas de segundo quizá non fose posible sen a enxeñería.
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario