As novas tecnoloxías aplícanse no deporte desde hai algún tempo, sobre todo nos deportes que necesitan gran precisión nos rexistros, por exemplo nas carreiras de velocidade (ciclismo e atletismo) utilízanse células fotoeléctricas para rexistrar os tempos empregados. Non só se empregan en competición senón que tamén se utilizan no adestramento diario para calcular parámetros fisiológicos, bioquímicos, biomecánicos, etc que posteriormente serán utilizados para calibrar o adestramento.
O proceso de adestramento dos atletas require un control exhaustivo dos esforzos realizados por este e as novas tecnoloxías achégannos os aparellos de medida para controlar e planificar o adestramento deportivo.
Actualmente no deporte, o proceso de observación do deportista atópase relacionado xeralmente co uso de equipos de medición, que cada vez son máis sofisticados para darnos a información precisa. Entre os distintos aparellos que se incorporan á investigación para dirixir o adestramento deportivo temos:
- Rexistros Ópticos.- Utilízanse para rexistrar os movementos do atleta, en competición e adestramento, sen estar en contacto directo con el. Entre elas atópanse:
- Fotografía.
- Tomas cinematográficas.
Os datos que se obteñen destes rexistros serven para estudar as características cinemáticas, é dicir, desprazamentos, velocidades, aceleracións, etc, por exemplo en salto de altura coñecer a velocidade inicial no salto vertical.
Cabe apuntar que a fotografía estereoscópica (utilízanse 2 cámaras) é máis precisa que a plana, xa que permiten rexistrar os movementos dos deportistas en tres dimensións.
- Rexistros Ópticos-electrónicos.- Transforman as imaxes en sinais eléctricos. Podemos destacar as seguintes:
- Teleciclografía.- Rexistran a traxectoria dun movemento e pódese reproducir en televisión.
- Vídeo.
- Células fotoeléctricas.- Utilízanse para medir os tempos de carreira, principalmente naquel tipo de competición de pouca duración e nas que existen escasas diferenzas entre os atletas (carreira de velocidade, 100 metros lisos).
- Métodos Electromecánicos e telemétricos.- A precisión destes métodos vai depender da precisión das instalacións telemétricas e de valoración dos cálculos e tamén da calidade dos transductores da información, que deben ser o máis pequenos posibles e que non prexudiquen os movementos do deportista. Durante a actividade do deportista, prodúcense sinais bioeléctricas que se adoitan chamar potenciais biolóxicos. Estes sinais infórmannos de procesos fisiológicos que nos serven para ver como responde o organismo ante unha serie de esforzos de adestramento e, con iso, poder ir adaptando os sistemas de traballo para conseguir os mellores resultados posibles.
Entre os distintos métodos electromecánicos temos:
- Electrocardiograma.- Rexistran os potenciais biolóxicos do corazón.
- Electromiografía.- Rexistran os potencias biolóxicos do músculo.
Outros transductores empregados son:
- Plataformas dinamométricas e de saltos.- Adóitanse colocar debaixo do recubrimiento da pista, serven para medir as forzas que se producen tanto horizontal como vertical na reacción de apoio ou o tempo de apoio.
- Ergómetros.- Serven para medir a Forza, Potencia, Velocidade, etc achegándose o máis posible ás condicións da competición. Podemos destacar: tapiz rodante, cicloergómetro, remoergómetro, piscinas ergométricas, etc.
- Transductores de aceleración.- Utilízanse co fin de medir a forza de inercia que xorde ao acelerar ou frear un corpo en movemento.
- Goniómetros.- Estes utilízanse para medir os desprazamentos angulares, que nos permite corrixir aspectos técnicos dos movementos para obter a posición máis rendible para o deportista.
Ademais existen diversos aparellos que nos servirán para medir parámetros fisiológicos e bioquímicos como son a frecuencia cardíaca, a concentración de ácido láctico ou o consumo de osíxeno.
Pulsómetros.- Úsanse para rexistrar a frecuencia cardíaca. Está composto por varios aparellos: transmisor, receptor de pulseira e correa elástica. A vantaxe dos cardiofrecuenciómetros estriba en poder envorcar os datos nun computador (mediante interface) e analizalos con posterioridade. Actualmente no mercado existen moitos modelos que son moi alcanzables
Analizadores de ácido láctico.- Utilízanse para coñecer a concentración de acedo láctico no sangue. Funcionan cunha micro mostra de sangue que, normalmente, tómanse da orella ou o dedo. Existen analizadores fixos e portátiles.
Analizadores de parámetros bioquímicos.- Serven para calcular parámetros como a urea, creatina, etc. Estes aparellos necesitan dunha calibración previo para o seu correcto funcionamento.
Analizadores de gases.- Rexistran os parámetros ventilatorios como son o volume ventilatorio, volume de CO2, consumo máximo de osíxeno (VO2 máx), equivalente respiratorio, etc. Existen modelos portátiles e fixos.
Das novas tecnoloxías que se aplican no fútbol utilízanse sobre todo os aparellos que rexistran parámetros fisiológicos e bioquímicos, como son os pulsómetros e analizadores de ácido láctico.
A continuación expoñeremos un exemplo de como se utilizan as novas tecnoloxías no fútbol sobre todo a nivel de adestramento de resistencia.
